Υπ.Οικ15

Καθώς περνούσα την κύρια είσοδο του Μαξίμου, οι υπουργοί και παρατρεχάμενοι που συνάντησα φαίνονταν μουδιασμένοι, λες και είχαν μόλις υποστεί βαριά εκλογική ήττα. Η παρουσία μου τους έκανε ακόμα νευρικότερους. Ο Αλέξης, μου είπαν, βρισκόταν σε συνάντηση με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στο γειτονικό Προεδρικό Μέγαρο και θα με δεχόταν αργότερα. Έτσι, περίμενα στην αίθουσα συσκέψεων με τους υπόλοιπους υπουργούς, παρακολουθώντας τα τελευταία αποτελέσματα στις οθόνες. Όταν εμφανίστηκε το τελικό ποσοστό στην οθόνη.

Τετάρτη 1η Ιουλίου 2015, πέντε χρόνια σαν σήμερα. Το μέγα ερώτημα που με απασχολούσε, όπως και όλους, ήταν το εξής: Τί θα γινόταν αν κέρδιζε το ΟΧΙ και η κυβέρνηση το τιμούσε, τραβώντας το σχοινί; Θα είχαμε Grexit; Κι αν ναι, με ποιό κόστος; Το πιο κάτω κείμενο, που δημοσιεύτηκε στον Πρόλογο του ΑΝΙΚΗΤΟΙ ΗΤΤΗΜΕΝΟΙ, απαντά στα ερωτήματα αυτά βασιζόμενο σε σημειώσεις και υπολογισμούς που έκανα στο ΥπΟικ εκείνη τη μέρα – Τετάρτη 1η Ιουλίου 2015, πέντε χρόνια σαν σήμερα.

Ένας από τους παραλογισμούς εκείνης της εβδομάδας πριν το Δημοψήφισμα ήταν πως δεν μπορούσα να εμπιστευτώ την Τράπεζα της Ελλάδος να μου πει ευθαρσώς πόση πραγματικά ρευστότητα, σε ευρώ, παρέμενε στο σύστημα. Καθώς ο στόχος των Στουρνάρα-Ντράγκι ήταν να μας γονατίσουν μία ώρα αρχύτερα, είχαν κάθε κίνητρο να μας κρύβουν ποσότητες υπάρχοντος, διαθέσιμου ρευστού. Κι αυτό γιατί όσο λιγότερο ρευστό νομίζαμε ότι υπήρχε, τόσο πιο χαμηλό όριο αναγκαζόμουν να θέσω στις ημερήσιες αναλήψεις των καταθετών (ώστε να διαρκέσει έως την επόμενη εβδομάδα).

Νωρίς το πρωί της Παρασκευή 26 Ιουνίου, ο Αλέξης μας μάζεψε όλους στον τελευταίο όροφο του ξενοδοχείου μας, με πανοραμική θέα στο κέντρο των Βρυξελλών. Παρόντες εκτός από τον Αλέξη κι εμένα ήταν οι Δραγασάκης, Σαγιάς, Ευκλείδης, Παππάς, Σταθάκης, Χουλιαράκης και ίσως ένας ή δύο βοηθοί. Ελήφθησαν μεγαλύτερες προφυλάξεις απ’ ό,τι συνήθως για να αποτραπούν υποκλοπές πριν μας εξηγήσει ο Αλέξης τι θα συνέβαινε στη συνέχεια.

Αν έπρεπε να
συνοψιστεί το νόημα του πρόσφατου «Απολογισμού» του ΣΥΡΙΖΑ, οι ακόλουθες τρεις
φράσεις θα αρκούσαν:

Στην χτεσινή μου τοποθέτηση στη Βουλή, στο πλαίσιο της συζήτησης του σχέδιου νόμου της κυβέρνησης περί “επιτελικού κράτους”, ένα από τα ζητήματα που θίχτηκαν αφορούσε την επιλογή του αρχηγού της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών. Στην αγόρευσή μου ήμουν ιδιαίτερα επικριτικός στην επιλογή του κ.

Ο ισχυρισμός του Τόμας Βίζερ ότι ο Γιάνης Βαρουφάκης και η ελληνική κυβέρνηση του πρώτου εξαμήνου του 2015 κόστισαν 200 δις ευρώ στην Ελλάδα είναι γελοίος. Όπως γνωρίζει ο κ. Βίζερ – καθώς ήταν από τους αρχιτέκτονες των πολιτικών της τρόικας – η ελληνική οικονομία στραγγαλίστηκε το 2015 από τους δανειστές. Οι δανειστές κατέφεραν σοβαρή ζημιά από την πρώτη μέρα: υπονόμευσαν την ρευστότητα του τραπεζικού συστήματος, αρνήθηκαν την αναδιάρθρωση του χρέους, επέμεναν σε σκληρή λιτότητα και, το πιο σημαντικό, αρνήθηκαν κάθετα να διαπραγματευτούν ή ακόμα και να συζητήσουν καλή τη πίστη.

Αγαπητέ Βόλφγαγκ,
Άκουσα προσεκτικά και διάβασα ακόμα προσεκτικότερα τις πρόσφατες απαντήσεις σου σε δημοσιογραφικά ερωτήματα που προέκυψαν από το πρόσφατο βιβλίο μου «Ανίκητοι Ηττημένοι» αναφορικά με τις μεταξύ μας συνομιλίες το πρώτο εξάμηνο του 2015.