Άραγε αναλογίστηκε ο κ. Τσακαλώτος τί σηματοδότησε προσυπογράφοντας το ανακοινωθέν του Eurogroup και συντηρώντας τη νεοφιλελεύθερη λογική ότι η λιτότητα που επιβάλλει το Σύμφωνο Σταθερότητας θα μειώσει το ιταλικό δημόσιο χρέος; Ο κ. Τσίπρας, συνειδητοποιεί ότι έτσι ενισχύει τον φασίστα Σαλβίνι, στον οποίο δίνει το δικαίωμα, την ώρα που επενδύει συνειδητά στο ρατσιστικό μίσος, να ταυτίζει πλέον την Αριστερά με τη γερμανική λιτότητα και να αυτοπαρουσιάζεται μπροστά στον ιταλικό λαό ως ο μοναδικός κομιστής του οικονομικού ορθολογισμού και της κοινωνικής ευαισθησίας;
“Να μη βρεθούμε έξω από το ευρώ τώρα που η ευρωζώνη αρχίζει να απομακρύνεται από τη θεσμικά εδραιωμένη λιτότητα”
Αυτό δεν ήταν το αφήγημα που «ελάφρωσε» κάπως το χέρι των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ την ώρα που ψήφιζαν το 3ο Μνημόνιο και μετέτρεπαν σε ΝΑΙ το ΟΧΙ;
Σήμερα, πάνω από τρία χρόνια μετά, ακόμα κι αυτό το μετριοπαθές όραμα-αφήγημα κείται νεκρό στο πάτωμα του τελευταίου Eurogroup, μαχαιρωμένο (και) από τον Ελληνα υπουργό Οικονομικών, με τις ευλογίες του πρωθυπουργού.
Πράγματι, στο Eurogroup της 5ης Νοεμβρίου, η ελληνική πλευρά προσυπέγραψε το κοινό ανακοινωθέν (που στο στόχαστρό του είχε την ιταλική κυβέρνηση) το οποίο περιέχει δήλωση πίστης και αφοσίωσης στη θεσμικά εδραιωμένη λιτότητα. Πιο συγκεκριμένα, αναφέρει την κοινή πίστη των υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης «…στο πλαίσιο του Συμφώνου Σταθερότητας» και στη «…βιώσιμη μείωση του δημόσιου χρέους» που αυτό, δήθεν, εξυπηρετεί.
Θα μου πείτε: «Τόσα υπέγραψαν τα τελευταία χρόνια, αυτό σε μάρανε;». Πράγματι, τι είναι η προσυπογραφή τους στο ανακοινωθέν του τελευταίου Eurogroup μπροστά στην κατάργηση του ΕΚΑΣ, μπροστά στα ματωμένα πλεονάσματα και υπερ-πλεονάσματα, μπροστά στην παραχώρηση στο Υπερταμείο της Κνωσού και άλλων αρχαιολογικών χώρων κ.λπ.; Κι όμως, έχει σημασία μεγάλη στον βαθμό που η ελληνική κυβέρνηση, με το τελευταίο «ναι σε όλα» εντός του Eurogroup, στέλνει ούριο άνεμο στα πανιά του πανευρωπαϊκού φασισμού.
Ας πάμε όμως πάλι στην αρχή – στο αφήγημα της κυβέρνησης του καλοκαιριού του 2015 ότι δεν έπρεπε σε καμία περίπτωση να διακινδυνεύσουμε τη θέση μας στο ευρώ «τώρα που η ευρωζώνη αρχίζει να απομακρύνεται από τη θεσμικά εδραιωμένη λιτότητα». Οχι μόνο δεν απομακρύνεται η ευρωζώνη από το Δόγμα της Λιτότητας αλλά, αντίθετα, το Eurogroup το αναπαράγει σε όλη του την ανοησία με την αγαστή συμμετοχή σε αυτή την αναπαραγωγή της… κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.
Αγαπητέ κ. Τσακαλώτο, αναλογιστήκατε ότι προσυπογράφοντας το ανακοινωθέν του Eurogroup συμμερίζεστε το ψέμα ότι η νέα λιτότητα στην Ιταλία (1% του εθνικού εισοδήματος) που απαιτεί το Σύμφωνο Σταθερότητας θα μειώσει το ιταλικό δημόσιο χρέος;
Αγαπητέ κ. Τσίπρα, συνειδητοποιείτε ότι έτσι ενισχύετε τα μέγιστα τον φασίστα Σαλβίνι, στον οποίο δίνετε το δικαίωμα, την ώρα που επενδύει συνειδητά στο ρατσιστικό μίσος, να ταυτίζει πλέον την Αριστερά με τη γερμανική λιτότητα και να αυτοπαρουσιάζεται μπροστά στον ιταλικό λαό ως ο μοναδικός κομιστής του οικονομικού ορθολογισμού και της κοινωνικής ευαισθησίας;
Σύντροφοι του ΣΥΡΙΖΑ, κατανοείτε ότι η κυβέρνηση συμβάλλει στον χυδαίο de facto συνεταιρισμό κατεστημένου και φασιστών, με τον Σαλβίνι να χρειάζεται τέτοιες αποφάσεις του Eurogroup για να κερδίζει την αποδοχή των απελπισμένων λαϊκών μαζών στην Ιταλία, την ώρα που Μακρόν, Γιούνκερ κ.λπ. χρειάζονται τον Σαλβίνι για να δικαιώνονται οι αντικοινωνικές πολιτικές τους;
Μπροστά σε αυτά, το ΜέΡΑ25 έχει συγκεκριμένη πολιτική πρόταση: Διμέτωπος αγώνας. Μέσα στο Eurogroup πρόταση για επενδυτικό πρόγραμμα 500 δισ. ευρώ ετησίως για μια πενταετία με χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων και με ταυτόχρονη δήλωση ότι, διαφορετικά, θα προχωρήσουμε σε μονομερή ανυπακοή στο Σύμφωνο Σταθερότητας.
Παράλληλα, έξω από το Eurogroup, στην Ιταλία και σε όλη την Ευρώπη, οργανωμένος αγώνας κατά των φασιστοειδών τύπου Σαλβίνι στη βάση ενός συνεκτικού πανευρωπαϊκού μανιφέστου και οικονομικού προγράμματος – με μετωπικές επιθέσεις στην κυβέρνηση Σαλβίνι όχι μόνο όσον αφορά τους πρόσφυγες, αλλά και τις μειώσεις φόρων στους πλούσιους Ιταλούς.
Η Ευρώπη των Μνημονίων και των Συμφώνων καταρρέει ενισχύοντας τους φασίστες. Τα τερτίπια του ΣΥΡΙΖΑ για να κρατήσουν οι υπουργοί του τα υπουργικά τους γραφεία και αυτοκίνητα είναι θλιβερά και εκτός θέματος. Ο διμέτωπος αγώνας μας εναντίον αριστεροδεξιού κατεστημένου και φασιστοειδών είναι μονόδρομος.
Τι είναι και πώς λειτουργεί (ως η θεσμική εδραίωση της λιτότητας) το αναθεωρημένο Σύμφωνο Σταθερότητας: το παράδειγμα της Ιταλίας
Η Συνθήκη του Μάαστριχτ του 1992 προέβλεπε ανώτατο όριο ελλείμματος κρατικών προϋπολογισμών στο 3% του εθνικού εισοδήματος και ανώτατο δημόσιο χρέος στο 60%. Οταν βέβαια ξέσπασε η Μεγάλη Κρίση το 2008, τα όρια αυτά πήγαν περίπατο, καθώς ακόμα και η Γερμανία τα παραβίασε βάναυσα.
Με το αναθεωρημένο Σύμφωνο Σταθερότητας, του Δεκέμβρη του 2011, η γερμανική κυβέρνηση επέβαλε (ως αντάλλαγμα για τα μνημονιακά δάνεια στις πεσούσες χώρες, αρχικά Ελλάδα, Ιρλανδία και Πορτογαλία) σημαντικές μειώσεις στα επιτρεπόμενα ελλείμματα. Πιο συγκεκριμένα, επιπλέον του ορίου του 3% στο κρατικό έλλειμμα, το ισχύον Σύμφωνο επιβάλλει μέγιστο «δομικό» έλλειμμα στο 0,5% του εθνικού εισοδήματος.
Το ερώτημα, βέβαια, τίθεται: Τι εστί «δομικό» έλλειμμα και ποιος το μετρά; Η σωστή επιστημονική απάντηση είναι: Δεν μπορεί ποτέ να μετρηθεί το «δομικό» έλλειμμα, ούτε καν κατά προσέγγιση! Συνεπώς, οι ψευδοτεχνοκράτες των Βρυξελλών έχουν τη δυνατότητα (αυξομειώνοντας κατά το δοκούν το «δομικό» έλλειμμα μιας χώρας) να ανάψουν το πράσινο φως στο Eurogroup για να επιβάλει στην εν λόγω χώρα περικοπές, αυξήσεις φόρων κ.λπ. – λιτότητα δηλαδή. Να γιατί το αναθεωρημένο Σύμφωνο Σταθερότητας δεν είναι παρά η θεσμικά εδραιωμένη γενικευμένη λιτότητα.
Ας δούμε το παράδειγμα της Ιταλίας τώρα που η Ρώμη συγκρούεται επ’ αυτού με τις Βρυξέλλες. Οι Βρυξέλλες αποφάνθηκαν ότι το έλλειμμα της ιταλικής κυβέρνησης για το 2019 δεν πρέπει να ξεπεράσει το 0,8% του εθνικού εισοδήματος. Πώς κατέληξαν στο ποσοστό αυτό; Το Σύμφωνο προβλέπει τα εξής:
Δομικό έλλειμμα = Παρατηρούμενο έλλειμμα μείον Χ κυκλικές επιρροές (περιοδικά σκαμπανεβάσματα του ελλείμματος) μείον Ψ μη επαναλαμβανόμενα έξοδα/έσοδα (π.χ. ένας σεισμός)
Επιτρεπτό έλλειμμα = Δομικό έλλειμμα συν 0,5%
Το κρατικό έλλειμμα της Ιταλίας σήμερα βρίσκεται στο 1,8%, δηλαδή πολύ κάτω από το όριο του 3% του Μάαστριχτ. Ομως, οι Βρυξέλλες υπολογίζουν το σύνολο Χ+Ψ στο 1,5% και έτσι, αποφασίζουν και διατάσσουν ότι το έλλειμμα δεν μπορεί να ξεπεράσει το… 0,8%.
Αν τους ρωτήσετε «γιατί το Χ+Ψ = 1,5%», θα σας απαντήσουν πως, π.χ., κρίνουν ότι οι κυκλικές επιπτώσεις (το Χ, δηλαδή) στο έλλειμμα της Ιταλίας ήταν μεγάλες (2,3%). Στην πραγματικότητα, βέβαια, αυτό δεν μπορεί να το ξέρει κανείς, παρά μόνο αν έχει μαντικές ικανότητες και μπορεί να προβλέπει με ακρίβεια ποια θα είναι η μελλοντική πορεία των δημόσιων εσόδων της Ιταλίας. (Αυτοί που σίγουρα δεν διαθέτουν τέτοιες μαντικές ικανότητες είναι οι ψευδοτεχνοκράτες των Βρυξελλών, οι οποίοι έχουν μακρά παράδοση προβλεπτικών αστοχιών.)
Επί της ουσίας, λοιπόν, στη βάση ασκήσεων (της πλάκας) επί χάρτου, οι Βρυξέλλες απαιτούν νέα λιτότητα ύψους 1% (μείωση του ελλείμματος από το 1,8% στο 0,8%). Αν ήθελαν, το ίδιο αυθαίρετα, θα μπορούσαν να ζητήσουν λιτότητα 2% αυξάνοντας κατά 1% την αυθαίρετη εκτίμησή τους για τις κυκλικές επιρροές στο δομικό έλλειμμα.
Από την άλλη πλευρά, η Ρώμη θέτει στόχο ελλείμματος το 2,4% αντί για το 0,8%. Κι έτσι χτίζεται η σύγκρουση από την οποία ο φασίστας Σαλβίνι, αντιπρόεδρος της ιταλικής κυβέρνησης, είναι ο μοναδικός κερδισμένος.
http://www.efsyn.gr/arthro/i-kyvernitiki-ypotagi-stin-eyropaiki-litotit…