DiEM25 Ελλάδας

Οι ευρωεκλογές αντιμετωπίζονται από όλα τα κόμματα ως πρόβα τζενεράλε για τις εθνικές εκλογές, κάτι σαν επίσημη δημοσκόπηση. Ενίοτε, μια αδύναμη κυβέρνηση επισπεύδει τις εθνικές εκλογές ώστε να συμπέσουν με τις ευρωεκλογές (π.χ. το 1989) ώστε να δώσει την ευκαιρία σε δυσαρεστημένους ψηφοφόρους να τη «μαυρίσουν» στην ευρω-κάλπη αλλά να την υπερψηφίσουν στην εθνική κάλπη. Πάντως, σε κάθε περίπτωση, οι ευρωεκλογές ποτέ δεν περιστρέφονται γύρω από το μέγα ζήτημα «Τι Ευρώπη θέλουμε;».

On 17th October 2018, Valdis Dombrovskis, Vice President of the European Commission, addressed the Oxford Union in support of the motion that “the euro has never been stronger“. Today, Friday 16th November 2018, Steve Bannon is addressing the Oxford Union also.

Άραγε αναλογίστηκε ο κ. Τσακαλώτος τί σηματοδότησε προσυπογράφοντας το ανακοινωθέν του Eurogroup και συντηρώντας τη νεοφιλελεύθερη λογική ότι η λιτότητα που επιβάλλει το Σύμφωνο Σταθερότητας θα μειώσει το ιταλικό δημόσιο χρέος; Ο κ. Τσίπρας, συνειδητοποιεί ότι έτσι ενισχύει τον φασίστα Σαλβίνι, στον οποίο δίνει το δικαίωμα, την ώρα που επενδύει συνειδητά στο ρατσιστικό μίσος, να ταυτίζει πλέον την Αριστερά με τη γερμανική λιτότητα και να αυτοπαρουσιάζεται μπροστά στον ιταλικό λαό ως ο μοναδικός κομιστής του οικονομικού ορθολογισμού και της κοινωνικής ευαισθησίας;

Σε πρόσφατη δημόσια συζήτησή μας στο Λονδίνο, ο Μπράιαν Ινο εξέφρασε τη θεωρία του περί τέχνης: Οπως τα παιδιά εξερευνούν τον κόσμο παίζοντας, οι ενήλικοι παίζουν ζωγραφίζοντας, γράφοντας μουσική, κάνοντας γλυπτά – δημιουργώντας τέχνη με άλλα λόγια. Αρα, συμπέρανε, πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι η τέχνη είναι ακίνδυνη, όπως το παιχνίδι ενός παιδιού. Σε εκείνο το σημείο του θύμισα τη ρήση του Χέρμαν Γκέρινγκ: «Οταν ακούω τη λέξη πολιτισμός, το χέρι μου ψάχνει να βρει το πιστόλι μου».

Αυτό που κάνει την τραγωδία να διαφέρει από την παγιωμένη κατάθλιψη είναι η προσδοκία της κάθαρσης. Αυτή η προσδοκία είναι σήμερα απούσα στη χώρα. Από τη στιγμή που η πρώτη αριστερή κυβέρνηση ενσωματώθηκε εν μιά νυκτί στο Μνημονιακό Τόξο ξεκίνησε η διαδικασία της παράδοσης της μεγάλης πλειοψηφίας, ακόμα και συντηρητικών πολιτών, στην ψυχολογία του εγκλωβισμού σε σκοτεινό λαβύρινθο αδιεξόδων. Το αποτέλεσμα είναι να ζούμε, πλέον, σε μια Ελλάδα χαμηλών προσδοκιών.

Το Εκλογικό Πρόγραμμα του ΜέΡΑ25 όπως παρουσιάστηκε στην ΔΕΘ την 13η Σεπτεμβρίου 2018. Δείτε ακόμα το σχετικό άρθρο “Για μια άλλη ΔΕΘ” στην Εφημερίδα των Συντακτών.

Το μόνο αντίδοτο στην αποδοχή της συστηματικής Ερημοποίησης της Ελλάδας, με χιλιάδες νέες και νέους να ρίχνουν μαύρη πέτρα πίσω τους κάθε μήνα, είναι οι ρεαλιστικές, υπεύθυνες, συγκεκριμένες, ριζοσπαστικές προτάσεις για το τι πρέπει και μπορεί να γίνει τη «Δευτέρα το πρωί». Τέτοιες προτάσεις καταθέτει τώρα το ΜέΡΑ25 σε κάθε τομέα, αγνοώντας το πολιτικό κόστος και με έμφαση σε καινοτόμες πολιτικές που, όλες μαζί, συνθέτουν ένα οργανικό, προγραμματικό σύνολο. Για εμάς στο ΜέΡΑ25, ούτε το ευρώ ούτε η δραχμή είναι φετίχ.

Over the past week, the world’s media have been proclaiming the successful completion of the Greek financial rescue programmemounted in 2010 by the European Union and the International Monetary Fund. Headlines celebrated the end of Greece’s bailout, even the termination of austerity.