Η αποτυχία της κυβέρνησης στο θέμα του χρέους μεγεθύνεται και επισημοποιείται: Η ΕΚΤ δεν πρόκειται να συμπεριλάβει ποτέ τα ελληνικά ομόλογα στην Ποσοτική Χαλάρωση ενώ τράπεζες και δημόσιο “στέλνωνται” ξανά στον ELA

Κατά την παράδοση του Υπουργείου Οικονομικών στον νυν υπουργό του είχα πει: Βασικοί σου στόχοι πρέπει να είναι (α) η αναδιάρθρωση (στην βάση ρήτρας ΑΕΠ – nominal GDP indexing) του χρέους μας προς την τρόικα, και (β) υπαγωγή των ομολόγων που παραμένουν στα χέρια ιδιωτών στο πρόγραμμα Ποσοτικής Χαλάρωσης της ΕΚΤ. Συμφώνησε. Τρία χρόνια μετά και οι δύο αυτοί στόχοι όχι μόνο δεν επετεύχθησαν αλλά και καταργήθηκαν, επισήμως: Η αναδιάρθρωση του χρέους προς την τρόικα έδωσε την θέση της στις “ευκολίες πληρωμών” έως το 2032 χωρίς την παραμικρή αναδιάρθρωση – κάτι που ισοδυναμεί με τραγική επιβάρυνση του χρέους. Και σαν να μην έφτανε αυτό, χτες, δια στόματος Mario Draghi, μπήκε η ταφόπλακα σε κάθε ελπίδα υπαγωγής των ομολόγων που παραμένουν στα χέρια ιδιωτών στο πρόγραμμα Ποσοτικής Χαλάρωσης της ΕΚΤ.

Στην μηνιαία, καθιερωμένη συνέντευξη τύπου, ο Πρόεδρος της ΕΚΤ ήταν σαφής:

“Τα ελληνικά κρατικά ομόλογα δεν πληρούν τις προϋποθέσεις για υπαγωγή τους στο Πρόγραμμα Ποσοτικής Χαλάρωσης. Το waiver (σημ. η εξαίρεση που επέτρεπε την αποδοχή ελληνικών ομολόγων από την ΕΚΤ) λήγει με την λήξη του προγράμματος.”

Με αυτά τα λόγια οι τελευταίες ελπίδες της κυβέρνησης ότι η “ενισχυμένη επιτήρηση”, το νέο όνομα της Μνημονιακής διαδικασίας, θα αρκούσε ώστε η τρόικα – και συγκεκριμένα η ΕΚΤ – να ελαφρύνει λίγο τα επιτόκια του σχετικά μικρού ποσοστού του δημόσιου χρέους μας που παραμένει στα χέρια ιδιωτών, έγιναν καπνός. Μαζί με αυτές εξαϋλώθηκαν οι ελπίδες πως, λόγω της Ποσοτικής Χαλάρωσης, το κόστος μελλοντικού δανεισμού (δηλαδή, έκδοσης νέων ομολόγων) θα μειωνόταν. Αυτό σημαίνει ότι, από τον επόμενο μήνα, ελληνικό κράτος και ελληνικές τράπεζες θα ξαναβρίσκονται στο έλεος της ακριβής ρευστότητας του γνωστού πλέον ELA, το ύψος του οποίου η ΕΚΤ πρόσφατα μείωσε στα €8 δις.

Η αποτυχία της κυβέρνησης να βρει λύσεις για το χρέος είναι τόσο παταγώδης όσο και… επίσημη. Ακόμα και ο πιο δύσπιστος αντικειμενικός παρατηρητής κατανοεί ότι η συνθηκολόγηση του καλοκαιριού του 2015 δεν έφερε τίποτα περισσότερο από την μονιμοποίηση της Χρεοδουλοπαροικίας μας.