Box0_TOP_GRE

Την περασμένη Πέμπτη 9η Απριλίου η κυβέρνηση έδεσε τη χώρα με το 5ο Μνημόνιο. Το έκανε μέσω του Υπουργού Οικονομικών ο οποίος στο Eurogroup της 9ης Απριλίου συναίνεσε σε νέο δάνειο από το ταμείο της τρόικας (τον Eυρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας – ΕΜΣ), «πουλώντας» έτσι το θεραπευτικό για την Ελλάδα και την Ευρώπη ευρωομόλογο – το οποίο και ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης είχε ζητήσει μαζί με άλλους 8 Πρωθυπουργούς και Προέδρους συναισθανόμενος την καταστροφή που έρχεται.

Η πανδημία είναι το σκληρότερο τεστ στο οποίο έχει υποβληθεί η ΕΕ – και, δυστυχώς, βαθμολογείται πολύ κάτω της βάσης. Η αλληλεγγύη υποτίθεται είναι ιδρυτική αρχή της ΕΕ. Κι όμως, ποτέ η αλληλεγγύη δεν ήταν τόσο απούσα από την Ευρώπη σε μια φάση που είναι τόσο αναγκαία. Ο κορωνοϊός αποκάλυψε μια θεμελιώδη αλήθεια: Η Ευρώπη είναι όσο υγιής είναι ο πιο άρρωστος πολίτης της, και τόσο οικονομικά δυνατή όσο ο πιο πτωχευμένος λαός της.

Δυστυχώς, η ηγεσία της ΕΕ τελεί υπό παράλυση λόγω της προσπάθειας των ισχυρών να απεμπολήσουν το κόστος διάσωσης των ανίσχυρων.

Τίποτα δεν τιμωρεί πιο βάναυσα η εξουσία από τη διαρροή των ένοχων μυστικών της. Και κανένας δεν αντιμετωπίζει μακρύτερη ποινή από τον Τζούλιαν Ασάνζ.

Ο Τζούλιαν κέρδισε το δικαίωμα να δανειστεί τη φράση ενός άλλου φυλακισμένου, ενός άλλου εχθρού της Αυτοκρατορίας – του Μαχάτμα Γκάντι. Όπως ο Γκάντι, ο Τζούλιαν θα μπορούσε να πει: Μπορείτε να με αλυσοδέσετε, να με βασανίσετε, ακόμα και να τσακίσετε το κορμί μου, αλλά ποτέ δεν θα μπορέσετε να φυλακίσετε το νου μου.»

• Μπορεί να το πει αυτό κάλλιστα.

Πέντε χρόνια τώρα τα Μνημονιακά κόμματα αναπαράγουν την προπαγάνδα της τρόικας ότι στα κρίσιμα Eurogroup του 2015 προσερχόμουν χωρίς επεξεργασμένες προτάσεις, κούραζα με θεωρητικές διαλέξεις τους συναδέλφους, καθυστερούσα τις διαπραγματεύσεις και, γενικά, κωλυσιεργούσα.

Σήμερα, πέντε χρόνια μετά, έδωσα μια εξαιρετική ευκαιρία στους επικριτές μου είτε να επιβεβαιωθούν είτε να σιωπήσουν.

Εύχομαι σε όλους να καταφέρουμε
φέτος να ρίξουμε μαύρη πέτρα στην δεκαετία της βαρβαρότητας.

Κάθε μία από τις δέκα περασμένες Πρωτοχρονιές έσφυζε από τις ψευδείς υποσχέσεις ενός συστήματος εξουσίας που, ενώ έφερε την Κρίση, επιμένει να αυτοπαρουσιάζεται ως η Λύση.

Όμως, όπως καλά γνωρίζουμε,

Η προκοπή, η δικαιοσύνη, η αξιοπρέπεια, η ειρήνη δεν θα έρθουν μόνες τους.

Οι εξώσεις και η στυγνή εκμετάλλευση δεν θα αντιμετωπιστούν μόνες τους.

Τα παιδιά της Κρίσης δεν θα επιστρέψουν μόνα τους.

Η γιορτή του ΟΧΙ αυτή την 28η Οκτωβρίου, όπως και κάθε 28η Οκτωβρίου των τελευταίων ετών, είναι μέρα ανάσας και ανάτασης για τον ελληνικό λαό.

Η γιορτή του ΟΧΙ είναι, παράλληλα, μια δύσκολη μέρα για το Μνημονιακό Τόξο που προσπαθεί, χρόνια τώρα, να επιβληθεί σ΄ένα γενναίο λαό ο οποίος, ξανά και ξανά, αποδεικνύει ότι γνωρίζει καλά μια Μεγάλη Αλήθεια:

• Περιπέτεια δεν είναι το ΟΧΙ στους ξένους κατακτητές και τους ντόπιους αντιπρόσωπούς τους, όσο ισχυροί κι αν είναι

Τα πράγματα είναι, δυστυχώς, απλά. Το έγκλημα της Μόρια δεν προκύπει από αμέλεια αλλά είναι σχεδιασμένο. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ που δημιούργησε την Μόρια, υπό τον κ. Μουζάλα, ως στρατόπεδο όπου συνωστίζονται και στιβάζονται ανθρώπινα ράκη, το έπραξε συνειδητά με σκοπό να σηματοδοτεί στους συγγενείς και φίλους τους “μην έρθετε στην Ελλάδα, τα πράγματα είναι τραγικά”.

Σήμερα, στη Βουλή, το ΜέΡΑ25 δίνει τον αγώνα εναντίον της κύρωσης των εξορύξεων. Δυστυχώς, τα υπόλοιπα κόμματα μας έχουν δωρίσει το μονοπώλιο της προγραμματικής εναντίωσης σε κάθε εξόρυξη, σε κάθε νέα πηγή ορυκτών καυσίμων.

• Η Νέα Δημοκρατία σήμερα συνεχίζει στο δρόμο που έστρωσε ο ΣΥΡΙΖΑ με την αρχική υπογραφή της παράδοσης των θαλασσών μας στις πετρελαϊκές εταιρείες

«Μας κυβερνά ένας υποδειγματικός κρατούμενος ενώ η νέα ύφεση είναι ήδη εδώ».
Από τη συνέντευξη τύπου του Γραμματέα του ΜέΡΑ25 στη ΔΕΘ, Παρασκευή 13η Σεπτεμβρίου 2019.

Εισαγωγή

Για να καταφέρει να πιάσει τον σφυγμό μιας εποχής, να συναρπάσει, να δώσει το έναυσμα σε νέο πολιτικό κίνημα που θα γράψει ιστορία, μια πολιτική διακήρυξη πρέπει να μιλήσει στις ψυχές μας σαν ποίημα την ώρα που γεννά στο νου συναρπαστικές εικόνες και ιδέες.

Για να σημαδέψει ένα νέο δημοκρατικό ξεκίνημα, μια πολιτική διακήρυξη πρέπει να ανοίξει τα μάτια μας στα πραγματικά αίτια της κρίσης που μας ταλανίζει αλλά και, παράλληλα, να αποκαλύψει τις ρεαλιστικές δυνατότητές μας για μια από κοινού απόδραση από την ανελευθερία, την αναξιοπρέπεια, τη δυσαρέσκεια.