ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΑΝΟΙΞΗ

Υπάρχουν δυο τρόποι να κάνει κανείς πολιτική. Ο παλαιοκομματικός τρόπος θέλει «στελέχη» να μαζεύονται σ’ ένα δωμάτιο και να αποφασίζουν την από κοινού κάθοδό τους στις εκλογές προσθέτοντας τα κουκιά τους. Κατόπιν, αφού τα έχουν βρει στη μοιρασιά θέσεων και πόστων, ξύνουν το κεφάλι τους και αναρωτιούνται τι πρόγραμμα θα παρουσιάσουν στους ψηφοφόρους. Πρόκειται για την πρακτική που έχει στρέψει τους πολίτες εναντίον της πολιτικής, κάτι που ενισχύει τις πολιτικές που ενδυναμώνουν την κρίση στρέφοντας τους πολίτες εναντίον της… πολιτικής.

In a warm office in Berlin’s trendy Kreuzberg district, Charlemagne is trying to persuade Yanis Varoufakis that he is a politician. “It’s a necessity. I really dislike running and asking people for votes,” protests the Greek economist when asked about European Spring, his new transnational political party. Does he think of himself as a politician? “No. The moment I do, shoot me.” Apparently inadvertently, Mr Varoufakis won his seat in the Greek parliament in 2015, became finance minister, took on the European economic establishment and failed.